Letur
Í lesmáli fer best á að nota hefðbundið letur, ýmist krókaletur á borð við Times-letrið eða krókalaust letur. Ritvinnsluforrit bjóða margs konar fallegt letur en í venjulegum hefðbundnum verkefnum skyldi forðast sérviskulegt eða barnalegt letur á borð ýmis konar skrifletur. Betur fer á að nota krókaletur (serif) ef ritgerðinni er skilað á pappír en krókalaust (sans serif) ef henni er skilað á rafrænu formi.
Skáletur getur þjónað hlutverki í fyrirsögnum en feitt letur skyldi nota mjög sparlega nema í fyrirsögnum á fyrsta stigi eða titli. Unnt er að ná sömu áhrifum með því að nota örlítið stærra grannt letur.
Skáletur er minnsta mögulega breyting á letri og raskar ekki áferð lesmálsins. Það er notað í margs konar tilgangi:
- Til að auðkenna áhersluorð í lesmálinu eða vekja sérstaka athygli á orði eða orðasambandi. Sjá dæmi víða í þessum leiðbeiningum.
- Til að auðkenna titla bóka eða tímarita á sama hátt og gert er í heimildaskrá. Dæmi: Í Ofvitanum segir Þórbergur Þórðarson …
- Til að auðkenna latnesk ættkvíslar- og tegundarheiti dýra eða plantna skv. viðteknum reglum í fræðilegum skrifum um náttúrufræði. Dæmi: Heiðlóan (Pluvialis apricaris) boðar vorkomuna á Íslandi. Tegundin Homo sapiens hefur tekið Saccaromyces í þjónustu sína.
- Til að auðkenna orð, orðhluta eða stafi sem talað er um. Dæmi: Sumir vita ekki hvenær á að skrifa y í orðum, aðrir vita ekki hvaða orð byrja á hv-. Orðið sími er miklu styttra og þjálla en erlenda orðið telephone.
Feitletur skyldi nota mjög sparlega því það raskar áferð lesmálsins miklu meira en skáletur. Það má nota til að gefa einstökum orðum eða orðasamböndum einhvers konar fyrirsagnargildi í lesmálinu. Sömuleiðis kemur til greina að nota feitletur almennt til áherslu ef skáletur er mikið notað til annars.
Í handriti jafngildir undirstikun skáletri í prentun og hlykkjuð undirstrikun í handriti jafngildir feitletri í prentun. Ekki er til siðs að nota undirstrikanir í prentuðu lesmáli nema alveg sérstaklega standi á.